Kimi sevmek daha garanti der. Kimi ise sevilmek evladır der. Ben bu iki eylemin seçimini yapamayanlardan oldum hep. İnsana sevildiğini bilmek yeter miydi bilemedim.
Şimdilerde sevin bolca, sevin! Sevmek bedava diye dolanıyorum ortalarda. Sevildiğimi bilmenin şükrünü de avuçlarımda gizliyorum yaratana. Biliyorum ki, gerçekten şairin de dediği gibi bir insanı sevmekle başlayacak her şey. Ve başladı da. Sevildiğini bilmek duygusuna ister Rahmani iltifat deyin, ister Rabbani nezahet. Bu duygunun yaratandan geldiğini ve şükür ederek çoğalacağını bilin yeter.
Bu duyguyu bahşeden yaratan, görsün diye insan, sevsin diye, gönlü çocuklar gibi şen olsun diye, etrafına umut tohumu saçsın da, dokunduğu her dalı yeşertsin diye, şahit olduğu her yaraya merhem olsun diye verdi. Bilin yeter!
